ट्रम्पको नयाँ कदम: आप्रवासनमा ऐतिहासिक कानुनको पुनः प्रयोग
वासिङटन- संयुक्त राज्य अमेरिकाका राष्ट्रपति डोनाल्ड ट्रम्पले आफ्नो दोस्रो कार्यकाल सुरु गरेसँगै आप्रवासनप्रति कडा नीति अवलम्बन गर्न कुनै समय खेर फालेनन्। चुनावी अभियानमा उनले अवैध आप्रवासीहरूको सामूहिक निष्कासन र गिरफ्तारी गर्ने प्रतिज्ञा गरेका थिए, जुन पूरा गर्न उनले इतिहासमा प्रयोग भएका पुराना नीतिहरू फेरि प्रयोग गर्न थालेका छन्।
यद्यपि, आप्रवासन नीति अमेरिकाको राजनीतिक प्राथमिकतामा रहँदै आएको विषय हो। देशको स्थापना कालदेखि हालसम्मका नीति परिवर्तनहरूले समयअनुसार प्राथमिकताको रूपान्तरण देखाउँछन् — जसमा प्रारम्भिक आप्रवासन मापदण्ड, आगन्तुकहरूको नियन्त्रण, युद्ध र ९/११ जस्ता सुरक्षा संकटपछिका नीति समावेश छन्।
ऐतिहासिक पृष्ठभूमि
ट्रम्प प्रशासनका अधिकारीहरू अमेरिकी आप्रवासन कानुनको इतिहासमा विशेष ज्ञान राख्छन् र तीमध्ये कुन प्रावधान हालको नीतिका लागि प्रयोग गर्न सकिन्छ भनेर अध्ययन गरिरहेका छन्, भनी माइग्रेसन पोलिसी इन्स्टिच्युटकी एसोसिएट डाइरेक्टर जुलिया जेलाटले बताइन्।
तर, सीएनएनद्वारा एसएसआरएसको सहयोगमा गरिएको सर्वेक्षणअनुसार, ५२ प्रतिशत अमेरिकी जनताले ट्रम्पले अवैध आप्रवासीहरूलाई निष्कासन गर्न आवश्यकभन्दा बढी कदम उठाएको बताएका छन् भने ५७ प्रतिशतले संघीय सरकार कानुनको पालना नगरीकन निष्कासन गरिरहेको विश्वास गरेका छैनन्।
चुनावअघि युवाहरूले सीएनएनसँगको कुराकानीमा अहिलेका कानुन पुराना भइसकेको जनाउँदै, दलीय सहमतिमा आधारित नयाँ आप्रवासन सुधारको आवश्यकता भएको बताए। तर वर्तमान राजनीतिक ध्रुवीकरणका कारण पूर्ण प्रणालीगत सुधार कार्यान्वयन गर्न गाह्रो छ।
अमेरिकी आप्रवासन नीतिको कालक्रम:
– १७९०: पहिलो ‘नेचुरलाइजेसन एक्ट’ पारित, जसले “श्वेत स्वतन्त्र व्यक्ति”लाई दुई वर्षको बसोबासपछि नागरिकता पाउन सक्ने व्यवस्था गर्यो।
– १७९८: ‘एलिएन एनेमीज एक्ट’ अन्तर्गत युद्धकालमा शङ्कास्पद विदेशी नागरिकहरूलाई देश निकाला गर्ने अधिकार दिइयो। यो ऐन ट्रम्पले अहिले पुनः प्रयोग गर्ने प्रयास गरेका छन्।
– १८८२: चिनियाँ आप्रवासीहरूलाई निशाना बनाउँदै ‘चाइनिज एक्सक्लुजन एक्ट’ पारित — अमेरिकी इतिहासमा पहिलो पटक कुनै एक राष्ट्रियताका व्यक्तिहरूमाथि स्थायी प्रतिबन्ध।
– १९२४: ‘इमिग्रेशन एक्ट’ले पश्चिमी र उत्तरी युरोपेली मूलका मानिसहरूलाई प्राथमिकता दिँदै आप्रवासन सीमित गर्यो।
– १९५२: ‘इमिग्रेशन एण्ड नेशनलिटी एक्ट’ले आजको आप्रवासन प्रणालीको आधार बनायो। एशियाली मूलका आप्रवासीलाई पनि नागरिकता प्राप्तिको बाटो खुला गर्यो, तर सीमितताहरू कायमै राख्यो।
– १९८६: रोनाल्ड रेगनले आप्रवासन सुधार ऐन ल्याउँदै अवैध आप्रवासीलाई रोजगारी दिने नियोक्तामाथि कडाइ गरे।
– १९९०: दक्ष र शिक्षित आप्रवासीहरूका लागि अवसर सिर्जना गर्दै नयाँ रोजगार-आधारित भिसा प्रणाली लागू गरियो।
– २००१: ९/११ पछि आप्रवासन नीतिलाई राष्ट्रिय सुरक्षासँग जोडिएको रूपमा हेर्न थालियो।
– २००२: ‘होमल्याण्ड सेक्युरिटी एक्ट’ले संघीय आप्रवासन निकायहरू पुनःसंरचना गरी ‘DHS’ को स्थापना गर्यो।
– २०१२: ओबामाले ‘DACA’ कार्यक्रम ल्याउँदै साना उमेरमा अमेरिका आएका आप्रवासीलाई अस्थायी संरक्षण दिए।
– २०१७–२०२१: ट्रम्पले पहिलो कार्यकालमा कडा आप्रवासन नीति लागू गरे — मुस्लिम ब्यान, पर्खाल निर्माण, शरणार्थी सीमामा कडाइ आदि।
– २०२५: दोस्रो कार्यकालको १०० दिन पार गर्दै ट्रम्पले ऐतिहासिक कानुनहरू प्रयोग गर्दै आप्रवासन निष्कासन कार्यक्रम अघि बढाइरहेका छन्।
उनले १७९८ को ‘एलिएन एनेमीज एक्ट’ प्रयोग गरेर भेनेजुएलाली आप्रवासीहरूलाई एल साल्भाडोर पठाउने आदेश दिए, जुन हाल सर्वोच्च अदालतले रोक लगाएको छ।
साथै, दक्षिणी सिमानामा राष्ट्रिय आपतकाल घोषणा गर्दै सैनिक परिचालन गरेका छन् र ग्वान्टानामो बेमा आप्रवासीहरूलाई पठाउने निर्णय गरेका छन्। उनले जन्मसिद्ध नागरिकताको अधिकार अन्त्य गर्ने प्रक्रिया पनि सुरु गरेका छन्, जसमा कानुनी चुनौती आइरहेको छ।
